Blogs

Blog 3: Let’s get the party started!?

Eind mei 2024, alweer 5 maanden nadat wij onze kinderwens kenbaar hebben gemaakt. Wat een avontuur met ups en downs. Vorige keer hebben we al gezegd dat we relatief veel reacties hebben mogen ontvangen die we allemaal ook zorgvuldig hebben gelezen en beantwoord. Dat wij ooit nog weer zouden gaan daten met dames was voor ons ook weer even nieuw 😉.

 

Zenuwachtig en hoopvol gingen we naar onze eerste ‘date’ toe in Groningen. Met tig vragen in ons hoofd, maar geen idee hoe of wat er nog uit zou komen tijdens onze date, liepen we naar haar voordeur. Na ongeveer 2,5 uur kletsen over van alles en nog wat gingen we met een fijn gevoel naar huis. Qua klik zou het zeker matchen. Het was een spontane enthousiaste vrouw die heel graag andere koppels wilde helpen die zelf geen kinderen konden krijgen, maar we vroegen ons wel af in hoeverre zij wist wat haar te wachten stond, voor zover je het natuurlijk kan weten. Ze had geen kinderen, maar wist ook niet of dit nog ooit zou kunnen gaan veranderen. We misten wat overtuiging en zekerheid en hadden daarom ook besloten verder te gaan daten om te kijken wat er nog meer tussen zat. We zouden ook gek zijn als dit niet zouden doen met het aantal reacties wat we gekregen hebben. Dit hebben we ook gedeeld met haar en ze nam het super goed op, ze antwoordde zelfs met: ‘Als jullie uiteindelijk toch niet gevonden hebben wat jullie zoeken, kunnen jullie me altijd weer bellen.’ Hoe mooi is dat?

 

Vanuit dat perspectief zijn we verder gaat daten. Zo hebben we een gesprek gehad met een vrouw die ons als ware geghost heeft na ons gesprek. Helemaal prima dat je uiteindelijk niet wil, maar het is wel zo netjes om dat te laten weten nadat we een best wel intiem gesprek met elkaar hebben gehad. Daarna hebben we nog een gesprek gehad met een vrouw die ook heel open en eerlijk naar ons toe was. Deze vrouw koos er uiteindelijk voor geen draagmoeder te willen zijn en maakte dit ook netjes kenbaar aan ons. Jammer maar helaas.

 

Toen viel ons zelf ook wel een beetje de moed in de schoenen. Zulke gesprekken zijn best wel intensief, aangezien je vrij open en bloot alles gaat vertellen hoe je het voor je ziet en het gaat natuurlijk niet over een pakje boter. Zullen we nog een vrouw tegenkomen die en matcht met ons en ook duidelijk laat blijken dat dit een grote wens voor haar is en weet hoe (een) zwangerschap(pen) verlopen?

 

Gelukkig hadden we een weekje vakantie op de pistes en konden we even onze gedachtes verzetten. Na deze vakantie hebben we toch nog een vrouw teruggemaild. Deze vrouw hadden we eerder al beantwoord met dat we nog bezig waren met iemand anders en dat we niet meer alles tegelijk wilden doen. Deze eerdere mail was voor ons al wel een soort van gek, omdat we door haar communicatie in de mail eigenlijk best enthousiast raakten. Blij dat we waren wilde ze nog met ons afspreken en zodoende gingen we naar Oldenzaal, jaja Twente it is.

 

Bij een vriendin van Maayke, want zo heet ze, hadden we afgesproken. Na een aantal uren heel gezellig en open en eerlijk met elkaar te hebben gesproken hadden we een super goed gevoel toen we weer terug reden naar Meerstad. Wat is dit een leuke vrouw en wat komen we overeen met onze wensen. Werkzaam in de zorg, alleenstaand, 2 kinderen van 14 en 16 en al een aantal jaar de wens om draagmoeder te willen zijn. Voor ons helemaal perfect en gelukkig vond ze ons ook geschikt 😊 Zo volgden er meerdere dates en zijn we op dit moment nog steeds elkaar aan het leren kennen. Enthousiast en proactief als ze is heeft ze ondertussen al wat medische testen gedaan die allemaal positief hebben uitgepakt. Haar familie en vrienden wisten al van deze wens af, maar moesten natuurlijk nog wel even wennen dat er nu een concreet koppel is. Zo zijn haar ouders nog wel bezorgd dat wij straks haar alleen achter zouden laten met het kind. Wat wij natuurlijk nooit zouden doen. Ook haar kinderen heeft ze het verteld, waarbij haar zoon het helemaal prima vindt. ‘Als mijn moeder dit graag wil, dan sta ik volledig achter haar’. Haar dochter zit er nog wel mee. ‘Straks is ze 9 maand dik en chagrijnig en kan ik niks met haar doen. Jij ook altijd met je rare ideeën. Hoe vertel ik dit mijn vriendinnen, dan ben je zwanger zonder man en geef je het kind ook nog weg. Laat ze maar een kindje adopteren’ zijn een aantal uitspraken van haar. Vrij logisch voor een puber, maar ook wel moeilijk voor Maayke. Heel fijn dat ze met anderen er over heeft gesproken die haar wel wat gerust gesteld hebben. Ondertussen is haar dochter wel wat rustiger en nieuwsgieriger geworden, maar vindt ze het altijd nog niet leuk. Hopelijk na meerdere gesprekken draait ze uiteindelijk nog een beetje bij. Voor Maayke blijft haar enthousiasme zeker hetzelfde, liever vandaag dan morgen, wat voor ons ook zeker hetzelfde is. Voor nu voelt het voor ons alle drie nog steeds goed en gaan we met een goed gevoel verder. Ze staat er ook niet alleen voor, ze heeft 2 leuke vriendinnen die er voor haar willen zijn en die haar volledig steunen. Zo hebben we het erover gehad dat ze haar vriendinnen heel graag bij de inseminatie en de bevalling bij wil hebben. Dit hadden wij nog niet eerder gehoord bij andere ervaringsverhalen dus we moesten er even aan wennen, maar uiteindelijk is dit voor ons helemaal prima. Gekscherend heeft Maayke ons al een paar data gegeven wanneer ze het vruchtbaarst is dus dat zegt al hoeveel zin ze erin heeft. En wij nog meer. 😊 Nu is het aan de beurt om de wensen vast te leggen bij een advocaat. dus dit is onze eerste stap na onze vakantie. Samen hebben we in ieder geval met elkaar geproost op onze nieuwe vriendschap!

 

Tot hier onze nieuwe update. We hoorden van veel mensen dat ze benieuwd waren hoe het ervoor stond, begrijpelijk, dus bij deze: we zijn op dit moment super blij!

 

Blog 2: DANK!

Na 4 leuke, spannende weken even weer een nieuwe blog. Allereerst willen we willen jullie allemaal ontzettend bedanken voor het delen van onze site, alle appjes, berichtjes, steun en medeleven. Het heeft ons echt een goed gevoel gegeven en dat geeft het nog steeds, super bedankt :)! We hebben ook een reactie gekregen van een ervaringsdeskundige op het gebied van draagmoeder zijn. Dit vonden wij zo treffend dat we dit even graag met jullie willen delen: 

“De vrouw die gaat reageren is die vrouw die voelt dat dit haar roeping is. En zij zal dit proces ervaren als een verrijking van haar leven. Vervulling van een wens. Zo hebben wij dit ervaren, ook mijn man en onze kinderen. Het is ook niet dat jullie maar moeten hopen dat ze het jullie gunt. Ja, je voelt je misschien kwetsbaar, zeker nu overgeleverd aan iemand die dit wil doen. Maar er is wederzijdse afhankelijkheid. De draagmoeder is ook afhankelijk van jullie. Want eerst mag je vol mee in de bubbel van zwanger worden en zwanger zijn. Maar wat is er daarna voor haar? Ook al voeden jullie dat prachtige kind volledig op, wat ook de wens van de draagmoeder is. Je gaat wel een levenslange relatie aan met de draagmoeder (en gezin van). Welke vorm dat krijgt is en blijft eerst onduidelijk. Hoe groei je naar elkaar toe? Wat zijn de gevoelens na de geboorte? Maar je zal het voelen, je voelt je verbonden door het intensieve proces. De draagmoeder heeft inderdaad dan wel even een stukje verlies verwerking na de geboorte. Een normaal proces, dat bij mij na een week of 5 redelijk normaal voelt. Maar wel even moet settelen. De wens is uitgekomen, maar er is wel een leegte. Het proces is klaar, je zit vol hormonen, je lichaam wil een kindje voeden, er zijn geen reacties meer, maar weinig mensen feliciteren je want ze zien geen baby. Jullie wel, jullie tijd is dan begonnen. Maar dan begint dus ook weer de balans zoeken met de draagmoeder en de juridische procedure. En in de toekomst steeds weer afstemmen bijvoorbeeld als er vragen komen van de kleine.” 

Dit is dus echt hoe wij het ook zien en hopelijk ziet de eventuele draagmoeder dit ook zo. Daarnaast natuurlijk nog veel meer reacties, waarbij ook Radio en TV, maar dit laten we voor nu nog even achterwege. Er zitten gelukkig ook een paar reacties tussen die ons verder kunnen helpen. Deze komen overigens nog steeds binnen waar we heel blij mee zijn en hopen dat het nog meer gebeurt want dit hebben we nodig! De vervolgstappen zijn nu het ontmoeten van de eventuele draagmoeder. Voor ons allebei super spannend, tegelijkertijd wil je niet te veel verwachten om zo de kans op teleurstelling te verkleinen. Zoveel vragen gaan door ons hoofd, waar spreek je af, waar heb je het als eerst over, hoe is diegene, wat is de achtergrond, waarom heeft ze gereageerd, hoelang blijf je, vindt ze ons wel leuk, is ze serieus/heeft ze er goed over nagedacht etc. Over deze gesprekken later meer, want dat is ook een rollercoaster. Nu net een weekje ski vakantie gehad in Winterberg, heerlijk genieten en even afleiding van dit traject waar je toch wel veel mee bezig bent (bewust en onbewust) en daarna weer vrolijk verder!